Den Haag, 15 juni 2018
TBS wil mensen veilig terugbrengen in de samenleving
Is een lange celstraf in combinatie met tbs een tweekoppig monster? Die vraag onderzoekt Kristel van Teeffelen in het dagblad Trouw. In de strafzaak tegen de man die vermoedelijk Anne Faber om het leven bracht, Michael P., eiste het OM 28 jaar en tbs. Opmerkelijk is dat het OM dat deed met de bedoeling de verdachte zo lang mogelijk uit de samenleving te houden. TBS-advocaat Job Knoester wijst op de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden. Die regelt dat tbs zoveel mogelijk dienstbaar wordt gemaakt aan de behandeling van veroordeelden en de voorbereiding op diens terugkeer in de samenleving met inachtneming van de veiligheid.
Lange celstraf en tbs: een hartpatiënt eerst een marathon laten lopen
Door iemand naast tbs een langdurige celstraf te geven wordt iemand die behandeling nodig heeft die langere tijd onthouden. De vergelijking valt te maken met een hartpatiënt tegen wie wordt gezegd eerst maar eens een marathon lopen.
Levenslang is nog altijd het meest levenslang
Als het bovendien werkelijk de bedoeling is iemand zo lang mogelijk uit de samenleving te houden is een levenslange gevangenisstraf daarvoor aangewezen. Dat is ook nog zo met de gewijzigde regelgeving op grond waarvan ten aanzien van levenslang gestraften na 25 jaar wordt geoordeeld of detentie moet voortduren. Er zijn geen aanwijzingen dat deze regelgeving er daadwerkelijk toe zal leiden dat veroordeelden eenvoudig na 25 jaar in vrijheid worden gesteld. Het spreekt voor zich dat dit in ieder geval niet zal gebeuren als levenslang gestraften een gevaar opleveren. Ook tijdens detentie kunnen veroordeelden worden behandeld. Er verblijven ook op dit moment levenslang gestraften in tbs-klinieken.
Bron: dagblad Trouw